برگرفته از شبهی پیشاور ص 165:
داعی:بخاری در باب من اغتسل عریانا از کتاب غسل صحیح خود و مسلم در جزء دوم صحیح خود در باب فضائل موسی علیه السلام و امام احمد بن حنبل در ص 315 جزء دوم از مسند و دیگران از علماء شما از ابوهریره نقل نموده اند که: در میان بنی اسرائیل رسم بود همگی با هم بدون ساتر عورت در آب می رفتند و خود را شستشو می دادند در حالتی که به عورت های هم نظر می نمودند، و این عمل در میان آنها عیب نبود، فقط حضرت موسی در میان آنها تنها به آب می رفت که کسی عورت او را نبیند بنی اسرائیل می گفتند علت آنکه موسی تنها به عمل تغسیل می رود و از ما دوری می نماید ان است که صاحب نقض است و قطعا فتق دارد و نمی خواهد ما او را ببینیم.
روزی حضرت موسی به کنار آبی رفت که غسل بنماید لباس ها را در آورده بالای سنگی گذارد و رفت در میان آب ((ففر الحجر بثوبه فجمح موسی باثره یقول ثوبی حجر ثوبی حجر حتی نظر بنوا اسرائیل الی سواة موسی فقالوا و الله ما بموسی من باس، فقام الحجر بعد حتی نظر الیه فاخذ موسی ثوبه نطفق بالحجر ضربا فو الله ان بالحجر ندبا ستة او سبعة)). یعنی: سنگ با لباس موسی فرار نمود موسی در عقب او می رفت و می گفت لباسم ای سنگ لباسم ای سنگ (یعنی لباسم را کجا می بری) آنقدر سنگ رفت و موسی بدون ساتر عورت در عقبش رفت تا آنکه بنی اسرائیل به عورت جناب موسی نظر نمودند!! و گفتند به خدا قسم موسی نقصی ندارد یعنی فتق ندارد آنگاه سنگ از زمین برخاست و جناب موسی لباس ها را گرفت پس از آن با تازیانه سنگ را زد به قسمی که شش یا هفت مرتبه سنگ ناله نمود؟
شما را به خدا انصاف بدهید یک همچو عملی اگر با یکی از شماها محترم بشود، چقدر زشت است که به دنبال لباستان برهنه در میان مردم بروید که عورت شما را ببینند. ( بر فرض اگر چنین پیش آمدی بشود آدمی کناری می نشیند تا بروند و لباس او را بیاورند، نه آنکه بدون ساتر عورت در میان مرم برود تا عورت او را ببینند.)
آیا عقل باور میکند که چنین عملی از موسی کلیم الله ظاهر شده باش! آیا باور میشود که سنگ جامد حرکت بنماید و لباس های موسی را ببرد.
سید عبدالحی:آیا حرکت سنگ بالاتر است یا اژدها شدن عصا حرکت سنگ بالاتر است، یا معجزات نه گانه که خداوند خبر میدهد.
داعی:به مثل معروف: خوب وردی آموخته اید لیک سوراخ دعا گم کرده اید
آقای عزیز ما منکر انبیاء نیستیم، بلکه به حکم قرآن مجید مومن به معجزات و خرق عادات هستیم ولی تصدیق بفرمائید که صدور و خرق عادات در مقام تحدی می باشد که خصم را در مقابل آن عمل عاجز و حق را ظاهر نماید.
آیا در این عمل چه تحدی و ظهور حقی بوده جز آنکه فضاحتی به میان آمده و عورت پیغمبر خدا در میان خلق ظاهر گردیده است
سیدعبدالحی: کدام حق بالاتر از آن بوده که حضرت موسی را تبرئه نماید که مردم بدانند فتق ندارد.
داعی: برفرض که جناب موسی صاحب فتق بوده چه ضرری به مقام نبوت داشته، آنچه برای پیغمبران نقص است نواقص ذاتی است ار قبیل کوری و کری و احول بودن یا شش انگشتی و چهار انگشتی و لب شکری(به اصطلاح) یا فالج و شل مادرزاد بودن و امثال اینها. و الا نقایص جسمانی که بواسطه ی امراض پیدا می شود،مانند: کوری( یعقوب و شعیب پیغمبر در اثر گریه بسیار و جراحات بدن ایوب، و شکستگی سر و دندان پیغمبر اتم در جنگ احد) و امثال اینها ضرری به مقام نبوت نمی رساند.
فتق هم یکی از امراض جسمانی است که برای آدمی بعدها پیش می آید، چه اهمیتی داشته که بخواهد او را تبرئه نماید به ظهور خرق عادت و معجزه ای که منجر به هتک حرمت و کشف عورت پیغمبر خدا شود که بنی اسرائیل عورت او را ببینند.
آیا این خبر از خرافات و موهومات نیست که بگویند: جناب موسی بدون ساتر عورت به دنبال لباس برود و به قدری عصبانی شود که سنگ را بزند به قسمی که شش یا هفت مرتبه سنگ ناله بزند! یا للعجب پیغمبر خدا نداند که سنگ چشم و گوش و حسی تاثری ندارد که او را بزند و ناله جماد را بلند کند!- نعوذ بالله من هذه الخرافات.
